31 Mayıs 1970’te saat 15.23’te Ancash bölgesinde meydana gelen şiddetli deprem, Huascaran Dağı’nın zirvesinden devasa bir buz ve kaya kütlesinin kopmasına yol açtı. Saatte 180 kilometreyi aşan hızla aşağıya inen kütle, kısa sürede Yungay’ı tamamen yuttu.
Yaklaşık 20 bin kişinin yaşadığı kasaba, “Huaylas Koridoru’nun İncisi” olarak biliniyordu. Ancak milyonlarca ton kaya, çamur ve buzun altında kalan yerleşimde 18 bin kişi yaşamını yitirdi, sadece 400 kadar kişi hayatta kalabildi.
Facianın en dikkat çekiken hikâyelerinden biri, kentin mezarlığının bulunduğu yapay tepeye sığınan 92 kişiye ait. Çamur dalgasının arasında bu tepeye çıkmayı başaranlar, günlerce açlık ve soğuğa direndi. Yardımlar, helikopterlerle ulaştırıldı.
Yaklaşık 300 çocuk da kasabanın dışında bir stadyumda düzenlenen sirk gösterisi sayesinde kurtuldu. Yüksek konumdaki stadyum, dalganın ulaşamadığı noktalardan biriydi. Görgü tanıklarına göre, çocukları güvenli bölgeye yönlendiren kişi bir palyaçoydu.
Bugün eski Yungay yerleşimi, “Campo Santo” adıyla anılan bir anma alanı ve açık hava müzesi olarak ziyaret ediliyor. Bu olay, yalnızca Peru’nun değil, dünyanın bilinen en ölümcül toprak kayması olarak tarihe geçti.
Felaketi yaşayanların çocuklarından rehber Juan Marquez Sanchez, anne ve babasının da mucizevi şekilde hayatta kaldığını anlattı. Bölge halkının dağa dair inançlarını ise şu sözlerle aktardı: “Bizim burada bir söz vardır: Huascaran’ın fotoğrafını çekerseniz, dağ utanır ve bulutların ardına saklanır.”