0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Türk sanat tarihi literatüründe kullanılan ve çeviri yoluyla aktarılan birçok terimin bağlam dışı
kullanımı, kavramsal karışıklıklara ve yorum hatalarına yol açıyor.

Sanat tarihçileri, özellikle Osmanlı ve Selçuklu dönemlerine ait mimari ve süsleme sanatlarında
kullanılan bazı terimlerin, Batı merkezli kaynaklardan alınan karşılıklarla ifade edilmesinin,
özgün bağlamı zedelediğini savunuyor. Örneğin “taç kapı”, “revak” gibi özgün terimlerin
yerine “portal”, “galeri” gibi ifadelerin tercih edilmesi, bu mimari unsurların işlevini ve
tarihteki yerini yanlış yansıtabiliyor.

Öğrenciler Terimler Arasında Kayboluyor

Üniversitelerdeki sanat tarihi bölümlerinde öğrenim gören öğrenciler, aynı yapıdaki süsleme
unsurlarının ya da mimari ögelerin farklı kaynaklarda farklı terimlerle tanımlandığını ya da
farklı yapıların benzer kelimelerle ifade edildiğini belirtiyor. Bu durum hem teorik bilgiye
hâkimiyeti zorlaştırıyor hem de akademik yazımda belirsizlik yaratıyor.
Kendi kültürümüze ait sanat ürünlerini açıklamak için, bize ait olmayan bir dilin terimlerine
bağlı kalmak, anlatımı sınırlıyor.

Standartlaşma çağrısı

Uzmanlar, Türkiye’ye özgü sanat eserlerinin değerlendirilmesinde, Batılı terimlerle
yetinilmemesi gerektiğini; Türk-İslam kültürüne ait yapılar için özgün kavramların korunarak
ve açıklanarak kullanılması gerektiğini savunuyor.

Kültürel Bellek İçin Kritik Bir Adım

Sanat tarihi terminolojisi üzerine yürütülen tartışma, yalnızca akademik bir konu değil; aynı
zamanda Türkiye’nin kültürel kimliğini nasıl yorumladığına dair bir mesele olarak
değerlendiriliyor. Terminolojinin doğru kullanımı, geçmişin doğru anlaşılması ve gelecek
kuşaklara sağlıklı aktarımı açısından hayati önem taşıyor.

Terminoloji sorunu çözülmediği sürece, sanat tarihinin bir bütün olarak anlaşılması ve
korunması riske giriyor.
Yani terimleri doğru seçmek, yalnızca dilsel değil, kültürel bir sorumluluk haline geliyor.