Politecnico di Milano’nun 2025 tarihli çalışması, araştırmacı Francesca Biolo liderliğinde yer altı radarı ve lazer tarama tekniklerini birleştirdi. Radar sinyalleriyle yüzeyin 20–30 santimetre altındaki yapılar haritalandı; lazer taramayla milyonlarca noktadan oluşan hassas bir üç boyutlu model üretildi. Bulgular, kalenin “dijital ikizi”ne aktarıldı ve yeni kanıtlar geldikçe güncellenecek bir çerçeve kuruldu.
Taramalar, kalenin savunma çevresi “Garland” hattı boyunca daha önce belgelenmemiş boşluklar ve yürüyüş yolları saptadı. Bazı boşluklar, bilinen fakat erişilemeyen odalara komşu çıktı; bu durum, kalenin askeri amaçlı iç sirkülasyonunun nasıl işlediğini açıklığa kavuşturdu. Yer altındaki izlerle Leonardo’nun eskizleri arasında belirgin uyum görüldü; çizimlerin söylenti değil, sahaya dayalı gözleme yaslandığı değerlendirildi.
Coğrafi referanslı model, bakım planlamasını ve disiplinler arası koordinasyonu kolaylaştırdı. Kısıtlama haritalarıyla hassas hacimlerin üzerine ağır ekipman yönlendirilmesi önlendi; arşiv kayıtlarıyla cihaz okumalarının karşılaştırılması sayesinde, bir boşluğun drenaj hattı mı, eski bir çıkış mı, yoksa sonradan açılmış bir servis kazısı mı olduğu kazısız biçimde ayırt edildi.
Yeni rotaların hemen ziyarete açılması planlanmadı. Öncelik, zemin stabilizasyonu, hava akımı ve nem kontrolü oldu. Küratöryel ekipler, dijital ikiz üzerine artırılmış gerçeklik katmanları ekleyerek, kapalı alanları sanal yollarla kamuya açmayı hedefledi.
Francesca Biolo, yer altı radarının erişilemeyen bölgelere dair veri üreterek modeli zenginleştirdiğini ve gizli geçitlere ilişkin yeni çalışma başlıkları sunduğunu belirtti. Ekip, tarihsel kaynakların işaret ettiği unsurları modern ölçümle doğruladı; Sforza Kalesi’nin yalnızca görünen yapısını değil, kaybolmuş öğelerini de bilimsel temelde yeniden kurguladı.