0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Bir uydu değil, bir mektup… İnsanlığın yıldızlara gönderdiği sessiz selam.

1977 yılının 5 Eylül sabahı. Florida’daki Cape Canaveral üssünde gökyüzünü bir ateş çizgisi yarıyor.

Ama o günün hikâyesi, bir roketin göğe yükselmesi değil…
Bir medeniyetin “biz buradaydık” deyişiyle başlıyor.

O roketin içinde bir makine vardı:

Voyager 1. Ama birkaç yıl sürecek bir görev için değil, sonsuzluk için gönderilmişti.

Bir makine gibi başladı… ama bir hikâyeye dönüştü.

Voyager 1, Güneş Sistemi’nin devlerini  Jüpiter ve Satürn’ü  yakından gözlemlemek üzere tasarlanmıştı. Ama NASA’daki bilim insanları farkındaydı: Bu yalnızca bilimsel bir yolculuk değildi. Bu, insanlığın evrende kendini anlatma girişimiydi.

Bu yüzden uydunun kalbine bir hediye yerleştirildi: Altın Plak.

Üzerinde 115 fotoğraf, 90 dakikalık ses, 27 dilde selamlar…
Bir annenin kalp atışları, Beethoven’dan Chuck Berry’ye uzanan müzikler…
Ve belki de en dokunaklı olanı:

“Hello from the children of planet Earth.”

Bir uzay aracının içine gizlenmiş bir insanlık manifestosu.

Işık yılı uzaklarda, hâlâ bir fısıltı gibi ilerliyor.

Bugün Voyager 1, Dünya’dan 24 milyar kilometre uzakta. Artık Güneş’in manyetik alanının ötesinde,
yani yıldızlararası uzayda.

Gönderdiği her sinyalin bize ulaşması yaklaşık 22 saat sürüyor.
Sinyaller zayıf…
Ama hâlâ geliyor.

Ve bir gün  arkasına baktı.

1990 yılında, görevini çoktan tamamlamışken, Voyager 1’e son bir emir gönderildi:

“Dön ve evine bak.”

O an çektiği kare, tarihe geçti. 6 milyar kilometre uzaktan Dünya’nın bir fotoğrafı:
Pale Blue Dot — Soluk Mavi Nokta.

Carl Sagan o fotoğraf için şöyle yazmıştı:

“O noktaya bakın. İşte orası. Evimiz. Biziz.
Tüm sevdiklerimiz, tüm kahramanlarımız, tüm günahkârlarımız…
Hepsi o soluk mavi noktada.”

Bir makineye “dönüp bak” dedik, ve o bize kim olduğumuzu hatırlattı.

Voyager 1 şimdi ne yapıyor?

Voyager 1’in güç kaynakları neredeyse tükenmek üzere. 2025’in sonuna doğru, sessizliğe gömülmesi bekleniyor.

Ama rotası belli:40 bin yıl sonra, Gliese 445 yıldızının yakınından geçecek.

Belki biz burada olmayacağız. Ama içindeki o Altın Plak, hâlâ bir mesaj taşıyor olacak:

“Biz buradaydık. Biz düşündük, hayal ettik, sevdik. Ve bir yıldızın etrafında dönen küçük bir gezegenden,
evrene bir merhaba gönderdik.”

Voyager 1, aslında bir uzay sondası değil. O, insanlığın kozmostaki el yazısı. Bir metal parçasının ötesinde, varoluşumuzun yankısı.

Ve belki bir gün, başka bir galakside, başka bir varlık o sesi duyacak, plaktaki dilleri anlamasa da duyguyu hissedecek.

Ve fısıldayacak:

“Evrende yalnız değiliz.”